After All

[Z]odra je de muzikale epic tale After All probeert te benoemen, glipt het als een nat stuk zeep uit je handen. Veel muziekstijlen en concertproducties gaan gebukt onder zo’n clichématig etiket, dat zelfs de geringste associatie ermee op voorhand tot een vertekend beeld leidt.

Maar als er dan toch iets in de buurt van After All moet komen, is de versmelting van een conceptalbum, een progressive rock opera en een dynamisch live concert misschien nog de beste omschrijving. Het is het ergens alledrie, maar tegelijk weer niet omdat het nog meer componenten heeft. After All heeft een eigen opzet en uitstraling. En ik schreef het in het Engels omdat het internationale potentie bezit.

CONCEPTUELE MUZIEK

Daarom eerst iets over conceptuele muziek. Zodra een reeks songs en composities een aaneengesloten verhaal vormen en weergeven, kan je van een concept(album) spreken. Hoewel langzaam in onbruik geraakt, nemen bepaalde ‘gedateerde’ albums en live uitvoeringen ervan door oudere, veelal symphonische bands zoals Genesis, Yes, The Who (bij uitzondering), Jethro Tull, Camel, Pink Floyd (The Wall) e.d. tot op de dag van vandaag nog steeds een bijzondere plek in. Het is intrigerende, nu eens stevige, dan weer melodieuze muziek, die met onverwachte wendingen en accenten flink uitpakt dan wel subtiel varieert. Orchestrale stukken, synthesizer- en keyboardwerk, gitaarriff’s en -solo’s, samen met bas en drums neemt alles een uitgekiende plaats in, evenals piano en akoestische gitaren. Dat de feel, klank en kleur van de vocalen net zo belangrijk zijn, spreekt vanzelf. De songteksten spelen vaak een grotere rol dan bij een gewoon album of concert dat uit losse nummers bestaat die, misschien alleen verbonden door eenzelfde stijl of sound, op zich niets met elkaar te maken hebben. Of je conceptuele muziek nu symfonische of progressive rock noemt, het heeft in ieder geval een bijzondere lading. Het is deze lading die ook After All deels kleurt.
Zo meteen meer over After All zelf. Eerst iets over het ontstaan en de totstandkoming.

ONTSTAAN EN TOTSTANDKOMING

Alweer zo’n 5 jaar geleden klikte ik onder de ochtendkoffie voor het eerst sinds jaren een geavanceerd muziekprogramma op mijn tablet aan. Terloops, want ik was met heel andere dingen bezig en had zelfs 10 jaar lang geen gitaar meer aangeraakt. Binnen enkele minuten schreef ik een dynamische compositie die mezelf verraste. Omdat het allerlei beelden opriep, voelde het als een scene of een tafereel uit een groter geheel. Maar welk dan? En, waarover? Bovendien: waarom kreeg ik muziek als een bliksemschicht opeens terug in mijn leven? Vooral dat laatste was een ontroerende ervaring. Alsof ik thuiskwam.

In de tijd erna werden allerlei flarden, melodieën, thema’s, akkoordenschema’s en accenten in mijn hoofd er naartoe gezogen. Schikten zich om Pursuit heen, zoals de bewuste compositie inmiddels in After All heet. Tegelijk begon ik langzaam het verhaal, van het zelfs voor mij nog onbekende grotere geheel, te schrijven. Er doken personages op. Er ontstonden herkenbare, maar ook ingewikkelder situaties. Hectiek en dramatiek, overwinningen en nederlagen, onbestemdheid en zekerheid. Het was erg beeldend. Tegelijk componeerde ik verder. Zocht behoedzaam naar zowel de juiste instrumentatie bij elk tafereel als naar de juiste soort stem van de desbetreffende personages, echter zonder afbreuk te doen aan het consistente klankbeeld van het geheel.

Lang verhaal kort: dit verfijnde vlechtwerk van teksten, songs en instrumentale passages groeide uit tot After All. Ik had het verhaal evengoed in boekvorm kunnen gieten. En bepaalde songs of stukken gewoon op zichzelf kunnen laten staan. Daar waren en zijn ze sterk genoeg voor. Toch bleef alles onweerstaanbaar naar elkaar toe trekken. Paste naadloos bij en in elkaar. Bijna alsof het niet anders kon.

AFTER ALL

Verder met de omschrijving van After All. Ja, je wordt 90 minuten lang (2 x 45) meegezogen in een biologerende epic tale rond een handvol personages. Ja, het is in eerste instantie een dynamisch live concert. Maar nee, er wordt niet geacteerd. En opnieuw nee, het is geen musical. Toch is de verhaallijn, elke afsplitsing ervan en elk personage duidelijk te volgen. Dubbele lagen zorgen er bovendien voor dat de plm. 30 songs en instrumentale stukken soms ook ongemerkt aan het leven van het publiek raken. After All gaat weliswaar over de dynamische belevenissen en dilemma’s van de personages, maar evengoed over jou en mij. Over het verleden. Over het heden. Over de toekomst. Over werelden in het groot en werelden in het klein. Grootse taferelen en breekbare momenten wisselen elkaar daarbij af.

Ik onthul nog niets over het intrigerende verhaal, de story-line en de personages. Ook niets over de opzet op het podium en andere bijkomende aspecten. Voordat je het weet gaan anderen ermee aan de haal. ‘Beter goed gejat dan slecht bedacht’ geldt nog steeds. Vooral in het segment van grotere publieksproducties wordt voortdurend naar elkaar gekeken.

STIJL

De muziek van Pedlar’s Barrow en het deelorkest e.d. is nu eens bombastisch en theatraal, dan weer fluisterstil of ingetogen. Strak of los. Het is vaak rock wat de klok slaat, maar er zijn voldoende klassieke, pop- en andere invloeden.

De verrassende afwisseling of mengeling ervan, soms zelfs binnen songs zelf, staat garant voor een wervelende belevenis, zeker door de interactie met de vocalen. Die je pas voelt zodra je het in de bedding van het intrigerende verhaal meemaakt. Want dat is het. Je moet After All niet alleen horen, maar vooral beleven en meemaken. Het haalt je vanaf de eerste toon uit de beslommeringen van je eigen bestaan.

Op welke en welk soort locatie After All in ieder geval een reeks avonden achter elkaar gebracht zal worden, is nog onduidelijk. Het is in ieder geval de bedoeling dat het publiek er naartoe komt in plaats van andersom. En wie weet lukt het zelfs om de productie veel langer op de planken te houden. Aan de performance zal het niet liggen.

PRODUCTIE

Ik breek me al langere tijd het hoofd over de financiering, organisatie, juiste PR en productie van het geheel. Er zijn twee mogelijkheden: investeerders, fondsen en sponsoren zoeken en zelf alles van de grond af aan opzetten, of in zee gaan met een of meerdere ervaren producenten die After All begrijpen en facilitair al van alles in huis hebben. Ik heb in dat opzicht het afgelopen anderhalf jaar jaar al met een aantal grotere en kleinere landelijke producenten, multi-media content-makers en enkele artiesten gesproken. Zaten goede gesprekken bij, waarbij After All steevast complimenten oogstte. Maar, om verschillende redenen, vooralsnog zonder tastbaar resultaat.

Een mens kan dan twee dingen doen: zich uit het veld laten slaan of verder zoeken. Dat laatste blijf ik onverminderd doen tot we, aangestuurd door een klein maar doeltreffend team, van start kunnen met de gedelegeerde modulaire opbouw van de verschillende disciplines (audities, repetities, stage, decor, beeld, geluid, locatie, etc.). Niemand praat het me uit het hoofd dat het ‘slechts’ een kwestie van tijd, het juiste moment, de juiste mensen en de benodigde fondsen is. Dat is en blijft een fikse uitdaging. Die ik maar wat graag aanga. Omdat niemand After All mag missen. Want het raakt.